«Ο ΓΛΑΡΟΣ»
Τσέχωφ Άντον
2010-2011
σε δραματουργική επεξεργασία Θοδωρή Αμπαζή
από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καβάλας
ΦΡΥΝΙΧΟΥ 14, ΠΛΑΚΑ
Σύγχρονο Ρεπερτόριο
Μετάφραση : Καλογεροπούλου Ξένια
Σκηνοθεσία : Αμπαζής Θοδωρής
Σκηνικά : Ζαμάνης Κώστας
Κοστούμια : Ζαμάνης Κώστας
Φωτισμοί : Βλασόπουλος Νίκος
Διανομή
Τριγκόριν…Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης
Αρκάντινα…Δανάη Σαριδάκη
Νίνα…Βιβή Πέτση
Τρέμπλιεφ…Χάρης Τζωρτζάκης
Μάσσα…Μαρία Σαββίδου
Πωλίνα…Δέσποινα Παπάζογλου
Ντορν…Βαγγέλης Ψωμάς
Μεντβεντένκο…Ανδρέας Λαδάς
Σόριν…Γιάννης Κουκιάς
Σαμράγιεφ…Γιώργος Μαστοράκης
Γιακωφ…Γιάννης Σταυρίδης
Κίνηση: Αργυρίου Τζένη
Βοηθός σκηνοθέτη: Τσίχλη Ελεάνα
Ακούγονται τα ποιήματα: «Αίσθηση» και «παιδικά χρόνια» του Αρθούρου Ρεμπό σε μετάφραση Στρατή Πασχάλη
Στην παράσταση ακούγονται έργα των: Μότσαρτ, Σοστακόβιτς, Στράους, Λούις Τζόρνταν, Τζόνι Τζειμς και Μπρέντα Λι.
Πρώτη παράσταση : Παρασκευή 20 Μαΐου 2011 έως Τρίτη 24 Μαΐου 2011
«Μια κωμωδία με τρεις γυναικείους ρόλους, έξι αντρικούς, τέσσερις πράξεις, ένα τοπίο, πολλές λογοτεχνικές συζητήσεις, λίγη δράση και πέντε καντάρια έρωτα»
Tο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας, επέλεξε για φέτος να ανεβάσει ένα έργο σταθμό, ένα έργο με το οποίο ο Άντον Τσέχωφ γνώρισε θρίαμβο και καθιερώθηκε ως κορυφαία μορφή της ρωσικής δραματουργίας.
«Ο Γλάρος» του Άντον Τσέχωφ γράφτηκε το 1890. Ο Γλάρος μιλάει για τη ματαιωμένη ζωή, για τα λιμνάζοντα ύδατα μιας αδιάκοπης δραστηριότητας που επιστρατεύεται για να κρύψει τον τρόμο του κενού όταν η ζωή στερείται της καθαρότητας ενός απολύτως προσωπικού και ανεπανάληπτου λόγου για να την ζεις. Μιλάει, δηλαδή, για κανονικούς, καθημερινούς ανθρώπους…
Στον Γλάρο κανείς δεν κάνει αυτό που θέλει. Όλοι νομίζουν πως κάτι τους εμποδίζει κάτι τους φταίει που ποτέ δεν είναι αυτοί οι ίδιοι:
• στην Αρκάντινα φταίει που έχει ένα «δύσκολο» παιδί, που δεν έχει αρκετά λεφτά, που έχει έναν διάσημο εραστή που όμως θέλει να την αντικαταστήσει και επιπλέον που δεν της κάνουν όλοι τα χατήρια ως θα όφειλαν…
• στον Τριγκόριν φταίει που έχει στερηθεί τα νιάτα του, που δεν πρόλαβε να απολαύσει τον έρωτα, που τον καταπιέζει η συγγραφική του «βιομηχανία» και επιπλέον που δεν έχει ποτέ αρκετό χρόνο για ψάρεμα…
• στον Τρέπλιεφ φταίει που δεν έχει καθόλου λεφτά, που δεν έχει την προσοχή της μαμάς του, που όπου να ‘ναι δεν θα τον θέλει η Νίνα και επιπλέον που δεν ξέρει ακριβώς τι να κάνει το αδιαμφισβήτητο και καινοτόμο ταλέντο του…
• στη Νίνα φταίει που την καταπιέζει ο μπαμπάς της, που ο Τρέπλιεφ δεν είναι ο Τριγκόριν, που ο Τριγκόριν είναι άπιαστο όνειρο, και επιπλέον που δεν ξέρει καν αν έχει ταλέντο για να γίνει διάσημη…
• στη Μάσα φταίει που η ζωή της δεν έχει κανένα νόημα, που δεν κάνει τίποτα για να αποκτήσει, που δεν τη θέλει ο Τρέπλιεφ, και επιπλέον που τη θέλει ο Μεντβεντένκο…
• στον Μεντβεντένκο φταίει που δεν έχει όντως καθόλου λεφτά, που δεν τον θέλει η Μάσα, και επιπλέον που θα τον παντρευτεί χωρίς να τον θέλει…
• στον Σαμράγεφ φταίει που κανείς δεν καταλαβαίνει το δράμα ενός επιστάτη, που του παίρνουν τα άλογα για περίπατο και επιπλέον που του έχουν πάρει τη γυναίκα…
• στην Πωλίνα φταίει που ο Ντορν παίρνει λουλούδια απ’ τη Νίνα, που ο Σαμράγεφ δεν δίνει τα άλογα, και επιπλέον που είναι γυναίκα του Σαμράγεφ…
• στον Ντορν φταίει που ξέρει τι φταίει και επιπλέον τι του φταίει…
• στον Σόριν φταίει που έχει γεράσει, που δεν έκανε τίποτα πριν γεράσει και επιπλέον όλα όσα φταίνε στους προηγούμενους…
• στον Γιάκωφ φταίει που δεν τον αφήνουν να κάνει μπάνιο με την ησυχία του και επιπλέον που συμμετέχει στην παράσταση…
Σε όλους φταίει ότι ζουν χωρίς καθαρό στόχο•ακόμη κι όταν νομίζουν ότι έχουν, σπανίως είναι πραγματικά δικός τους.
«Εμείς οι Ρώσοι λατρεύουμε το παρελθόν μας, μισούμε το παρόν και φοβόμαστε το μέλλον. Πόσο λυπηρό θα ήταν να ξεχνούσαμε οτι το παρελθόν που φοβόμαστε μεταβάλλεται σιγά σιγά στο παρόν που απεχθανόμαστε και στο παρελθόν που λατρεύουμε.» Α. Π. Τσέχωφ
