«Ο πατέρας» – παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη
Στρίντμπεργκ Αύγουστος
2012-2013
Θεσσαλονίκη, Θέατρο Αθήναιον
Σύγχρονο Ρεπερτόριο
Μετάφραση: Γκάτσος Νίκος
Σκηνοθεσία: Μελεμέ Λίλλυ
Σκηνικά: Δουνδουλάκη Ελένη
Κοστούμια: Δουνδουλάκη Ελένη
Μουσική: Χρονοπούλου Μαρίνα
Φωτισμοί: Αναστασίου Αλέκος
Διανομή
Ο Ίλαρχος: Γιάννης Φέρτης
Λάουρα: Μαρίνα Ψάλτη
Μάργκρετ: Έρση Μαλικένζου
Πάστορας: Φαίδων Καστρής
Γιατρός Εστερμαρκ: Δημήτρης Μυλωνάς
Βέρθα: Ιουλία Γεωργίου
Νιέντ: Παναγιώτης Νάτσης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελβίνα Μποτονάκη
Βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Γίτσα
Πρώτη παράσταση: Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013
Μετά τις παραστάσεις της Αθήνας, το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, σε συμπαραγωγή με το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης παρουσιάζει τον «Πατέρα» του Αυγούστου Στριντμπέργκ, σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ στη Θεσσαλονίκη, από 20 Μαρτίου.
Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα έργα του κορυφαίου Σουηδού δραματουργού, γραμμένο το 1887, το οποίο δικαίως χαρακτηρίζεται ως μια εκρηκτική σύγχρονη τραγωδία. Το αριστούργημα του Στρίντμπεργκ, με την συγκλονιστικά ωμή του γλώσσα, τον γυμνό και κοφτερό, σαν λεπίδι, διάλογο και τον καταιγιστικό του ρυθμό που παίρνει την μορφή χιονοστιβάδας, είναι αδύνατον να περιοριστεί μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια ενός οικογενειακού δράματος. Τα συνθλίβει και τα ξεπερνά….
Ο Στρίντμπεργκ, ανατρεπτικός και σχεδόν αναρχικός και ο ίδιος – ένα κράμα μεγαλοφυΐας και τρέλας – τολμάει να αντικρίσει κατάματα την άβυσσο που χάσκει σκοτεινή και επικίνδυνη κάτω από το αστραφτερό, καθωσπρέπει περιτύλιγμα των κοινωνικών συμβάσεων. Με αφορμή το θέμα της πατρότητας που αμφισβητείται ο Στρίντμπεργκ σαρκάζει την τραγική μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης που αναζητά διαρκώς απαντήσεις σε προαιώνια ερωτήματα για το αληθινό νόημα της ζωής και το κλειδί του μυστηρίου του σύμπαντος. Ο Ίλαρχος λαχταρά απεγνωσμένα μια «μικρή πνοή αθανασίας», μία και μοναδική απόδειξη που θα δώσει κάποιο νόημα στην «φθαρτή του ύπαρξη». Αναζητά μια αλήθεια που όμως δεν θα μπορέσει ποτέ να του αποκαλυφθεί καθώς το μυστικό είναι καλά φυλαγμένο μέσα στα σπλάχνα της γυναίκας – μητέρας. Της γυναίκας που από σύντροφος γίνεται μισητός εχθρός, αλλά και ισάξιος αντίπαλος.
Στον «Πατέρα», ο Στρίντμπεργκ, δεινός ανατόμος της ανθρώπινης συμπεριφοράς και των μυστηρίων του υποσυνείδητου, αποτυπώνει έναν αδυσώπητο αγώνα εξουσίας μέχρι τελικής πτώσεως, έναν αγώνα ανάμεσα στο αρχέγονο θηλυκό ένστικτο και την κατασκευασμένη ανδρική λογική. Η σύγκρουση ανάμεσα στον Ίλαρχο και τη γυναίκα του Λάουρα, με αφορμή το μέλλον της κόρης τους Βέρθας, ξεπερνά τα όρια της απλής συζυγικής διαμάχης, ακόμα και της προαιώνιας και αρχετυπικής διαμάχης των δύο φύλων. Εξελίσσεται σε έναν σκληρό και ανελέητο αγώνα εξουσίας ανάμεσα σε δύο ισχυρότατους αντιπάλους. Μια απελπισμένη μονομαχία, που εξαρθρώνει τα θεμέλια της οικογενειακής εστίας και προκαλεί τριγμούς σε ολόκληρη τη σαθρή κοινωνία που την περιβάλλει, η οποία όντας ανίκανη να αντιδράσει συντάσσεται ανενδοίαστα με την πλευρά του νικητή. Είναι προφανές πως στον εξοντωτικό αυτό πόλεμο, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο, ένας μόνο νικητής μπορεί να υπάρξει: και αυτός θα είναι ο πιο ισχυρός.