Ερωτικά ποιήματα έχουν γραφτεί πολλά. Αναμφισβήτητα όμως, το Άσμα Ασμάτων είναι το ωραιότερο. Φτάνει σ’ εμάς από τα βάθη του χρόνου με δύναμη και καθαρότητα σαν ένα ποτήρι δροσερό νερό. Φλεγόμενο.
Πολλοί λένε ότι μιλάει αλληγορικά για τον έρωτα προς τον Θεό («Κυματούνται μου τα σπλάχνα ου χωρεί μου τήν χαράν η ψυχή» είχε γράψει ο Ρωμανός ο Μελωδός.)
Άλλοι διακρίνουν το πρώτο σκίρτημα του ανθρώπινου έρωτα. Τότε που ταράζονται για πρώτη φορά τα σωθικά μας και δεν ξέρουμε γιατί . Ό,τι έχει δύναμη, αγνότητα κι αληθινή φλόγα φτάνει τελικά στον προορισμό του ,και όχι στον στενό συναισθηματικό τόπο του εγώ, όπου όλα είναι λίγο πολύ κλισέ .Εξάλλου αρκετές είναι οι φορές που στο βάθος των ματιών του άλλου ψάχνουμε το Απόλυτο.
Διαλέξαμε από τις πολλές μεταφράσεις αυτήν του Σεφέρη για έναν κυρίως λόγο. Ίσως και λίγο ρομαντικό… Επειδή σε εποχές τόσο μεγάλης πνευματικής ένδειας, μια γλώσσα παιδεμένη σαν τη δικιά του, γλώσσα ενός αληθινά μεγάλου ποιητή που είναι θησαυρός για τη λογοτεχνία μας, έχει σημασία ν‘ακούγεται, για να μη ξεχνιέται. Να περνάει και να ζωντανεύει μέσα από τα στόματα των νέων ηθοποιών – τριών αγοριών και τριών κοριτσιών – αποφοίτων και σπουδαστών της σχολής του Θεάτρου Τέχνης που συμμετέχουν στην παράσταση.
Η παράσταση θα έχει την μορφή χορικού· θα στηρίζεται πάνω στην κίνηση, τον λόγο και τη μουσικότητα του λόγου. Στο πρώτο μέρος θα ακουστούν επίσης, ένα απόσπασμα από το ποίημα του W.H AUDEN «Μα τί είναι αυτό που το λένε αγάπη» [ μετάφραση: Ερρίκος Σοφράς] , ένα μέρος από το μονόλογο του Ντομένικο από τη Νοσταλγία του Ταρκόφσκυ, καθώς και ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Χρ. Γιανναρά » Σχόλιο στο Άσμα Ασμάτων «.
Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει η ηθοποιός Όλια Λαζαρίδου, απόφοιτος κι αυτή του Θεάτρου Τέχνης. Η ίδια, παράλληλα, θα απαγγείλει τμήματα του κειμένου στο αρχαίο πρωτότυπο, καθώς επίσης και ένα δικό της κείμενο.
